Zrąb tego artykułu wyszedł spod ręki mojego przyjaciela Bogdana. Pozwoliłem sobie jednak dodać kilka słów od siebie a także kilka zdjęć ze swojej kolekcji. Osobiście nazywam go „pistoletem pokerzysty”. Nabój niewielkiej mocy oraz szczątkowe przyrządy celownicze nie służą celności i wartości „bojowej”. Jednak maleńkie gabaryty czynią z niego ciekawą broń ostatniej szansy.

W roku 1905 r. amerykański konstruktor John Moses Browning opracował nowy nabój kal. 6,35 mm (.25ACP) oraz pistolet o małych wymiarach i niewielkiej masie. Konstrukcja charakteryzowała się nieruchomą lufą, nieryglowanym zamkiem swobodnym oraz bezkurkowym mechanizmem spustowo-uderzeniowym (tzw. bijnik).Pomysł na maleńki „pistolet do kieszeni kamizelki” (vest pocket pistol) zaświtał Browningowi już na początku roku 1904. Zaproponował wówczas zakładom Colta w Hartford opracowanie nowej wersji Colta 1903 Pocket Hammerless ale uproszczonej, z iglicznym mechanizmem odpalającym zamiast kurkowego i pozbawionej bezpiecznika nastawnego, a przede wszystkim zminiaturyzowanej do nieznanej dotąd wielkości. Firma Colt nie podjęła tematu wychodząc z założenia, że 18 cm długości Colt 1903 mający „kieszonkowość” w nazwie jest wystarczająco mały…..Czego nie chcieli Amerykanie – szybko przyjęli Belgowie z Fabrique Nationale w Herstal, z którymi John Moses Browning miał zawartą od 1897 roku umowę. Produkcję tych pistoletów rozpoczęto w Fabrique Nationale pod oznaczeniem Browning FN 1906. Choć w USA często jest określany mianem FN Browning Model 1905, ja (Minionek) uważam toą nazwę za właściwą dla pierwszej wersji pistoletu, opatentowanej właśnie w 1905 roku. Konstrukcja Browninga odniosła duży sukces handlowy. Początkowo pistolet produkowany był bez bezpiecznika nastawnego szybko jednak, bo już w 1906, doczekał się tej praktycznej modyfikacji. Jednak nie obeszło się tu bez pewnego zagmatwania. Zgodnie z dostępnymi rysunkami patentowymi, pistolet miano wyposażyć w zaczep ułatwiający rozkładanie pistoletu. Ostatecznie wyewoluował on w pełnoprawny bezpiecznik… ale w dwóch wersjach. Pierwsza z nich przypomina bezpiecznik zastosowany choćby w Colcie 1908, jednak trudno stwierdzić czy miał on pełnić rolę pełnoprawnego bezpiecznika, czy też głównie zaczepu ułatwiającego rozkładanie. Jednocześnie zaczęto produkować wersję z najpopularniejszym bezpiecznikiem drugiego typu. Nie jest jasne, dlaczego użyto dwóch różnych bezpieczników. Wydaje się jednak że wszystkie zabezpieczenia w stylu Colta mieszczą się w zakresie numeracji 165 000 i 175 000, podczas gdy modele wyposażone w bezpiecznik zaczynają się od numeru 130 000.

 Amerykanie jednak szybko poszli po rozum do głowy i uruchomili produkcję w zakładach Colta w Hartford w USA pod oznaczeniem Colt Model 1908 „Vest Pocket” (czyli pistolet „kamizelkowy” – przyp. autora). Prosta budowa, duża pewność działania i znaczne bezpieczeństwo obsługi powodowały, że broń ta — szczególnie przydatna do obrony osobistej — znajdowała wielu nabywców na całym świecie. O jej popularności może świadczyć stały wzrost liczby produkowanych w zakładach „FN ” pistoletów, gdzie wyprodukowano ponad 4 mln sztuk tej broni.

Konstrukcja pistoletu Browninga i jego nowego naboju kal. 6,35 mm utorowała drogę nowej generacji pistoletów o małych gabarytach, które nazwano kieszonkowymi lub kamizelkowymi. Szczyt popularności osiągnęły one w okresie międzywojennym — były wytwarzane w wielu odmianach, niemal we wszystkich krajach produkujących broń. Niewątpliwe na ich popularność wpłyną fakt, że do lat 30′ XX wieku, w wielu krajach na broń w tym kalibrze nie wymagano pozwolenia.  Pistolet FN Mle 1906 zainicjował modę na pistoleciki kieszonkowe, stanowią jednocześnie niedościgły wzór w swojej kategorii i pozostając w produkcji przez 40 lat.