Pierwszym udanym, produkowanym seryjnie pistoletem samopowtarzalnym, należy uznać Browninga No.1, czyli popularną FN 1900. Jednak pomimo sporego nim zainteresowania, szybko okazało się, że wojsko oczekuje pistoletu strzelającego silniejszą amunicją i prostszego w codziennej obsłudze. Odpowiedzią na to zapotrzebowanie stał się Browning No. 2, czyli FN 1903.
Prototyp powstał w 1902 roku, a w 1903 roku został opatentowany. Pistolet strzelał amunicją 9×20 mm Browning Long. Poza tym, że działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, na co pozwalała amunicja o stosunkowo małej energii i ciężar tego elementu broni, różnił się on dość znacznie od swojego poprzednika. Najbardziej w oczy rzucało się przeniesienie sprężyny powrotnej wraz z żerdzią pod spód lufy, sama lufa zaś przestała być zamocowana na sztywno w szkielecie, lecz łączyła się z nim grzebieniowatymi występami (podobnie jak w późniejszych modelach). Pistolet posiadał mechanizm spustowo uderzeniowy z kurkiem wewnętrznym. Pojawił się też, jakże charakterystyczny dla konstrukcji Browninga, bezpiecznik chwytowy. FN 1903 wyposażono w jednorzędowy magazynek mieszczący 7 naboi (lub 10 w przypadku pistoletach wyposażonych w dostawną kaburo-kolbę). Nie rozumiem skąd pojawiająca się często informacja o dużym podobieństwie konstrukcyjnym obu pierwszych modeli z fabryki z Herstal.

Pomimo niewątpliwych zalet konstrukcji, pistolet ten nie powtórzył sukcesu FN 1900, choć nie można stwierdzić, że był marketingową klapą. Trafił on do uzbrojenia wielu krajów:
• Belgia : nie został przyjęty przez wojsko lecz trafił na uzbrojenie wielu innych formacji uzbrojonych. W latach 1903-1927 wyprodukowano go w 58 442 egzemplarzach niektóre źródła podają zaś, że do 1939 roku wyprodukowano około 60 000 szt.
• Norwegia : przed I wojną światową zakupiono 500 szt. dla armii norweskiej
• Szwecja : przed wybuchem pierwszej wojny światowej, zakupiono 10.000 belgijskich pistoletów, kolejne blisko 90 000 szt. wyprodukowano na podstawie licencji pod marką Husqwarna
• Imperium Osmańskie : do wybuchu I wojny światowej zakupiono 8 000 pistoletów uzbrajając w nie formacje policyjne
• Wielka Brytania : około 80-100 pistoletów trafiło do Marynarki Wojennej • Imperium Rosyjskie : w latach 1908-1914 zakupiono w sumie około 9000 szt. w znacznej części wyposażonych w kaburo-kolby. Część z nich trafiła później w ręce oficerów Armii Czerwonej.
• Holandia : przyjęto do służby w marynarce około 80 szt.
• Estonia : w latach 1922-1926. zakupił 4616 sztuk.
• Paragwaj : 324 szt. zostały zakupione w 1927 r. a wiele z tych pistoletów pozostało w służbie armii paragwajskiej do 2012 r.
• Nieokreślona ich liczba trafiła też do Salwadoru i Serbii.
W Polsce zapewne też znalazła się pewna ich ilość, jednak nie jest ona możliwa do określenia. Przywędrowały wraz z żołnierzami Błękitnej Armii i jako prywatna broń oficerów państw zaborczych.

Bibliografia:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Browning_M1903
https://dobroni.pl/n/pistolet-browning-fn/12587
Żuk Aleksander B. „Rewolwery i pistolety. Encyklopedia współczesnej broni palnej.”, Bellona 2014
Vanderlinden Anthony „FN Browning pistols. Side-Arms that Shaped World History” , Wet Dog Publication 2013